هوش مصنوعی:
شاعر از ناله‌های خود و تأثیر آن بر خامه (قلم) سخن می‌گوید. او اشاره می‌کند که نام بلندش از ننگ دور است و نغمه‌اش مانند صدای داوود است. در پایان، سخنش را با لعل گران‌قدر مقایسه می‌کند و آن را همسنگ می‌داند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و ادبی پیچیده است که درک آن به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی نیاز دارد.
شمارهٔ ۱۹۷
از نالهٔ من خامه خوش آهنگ برآمد
وز نام بلندم، سخن از ننگ برآمد
آن نغمه،که زیر لب داوود شکستند
ما را ز نی خامه، به این رنگ برآمد
انصاف چو بگرفت عیار سخنم را
با لعل گران قدر تو همسنگ برآمد
وز نام بلندم، سخن از ننگ برآمد
آن نغمه،که زیر لب داوود شکستند
ما را ز نی خامه، به این رنگ برآمد
انصاف چو بگرفت عیار سخنم را
با لعل گران قدر تو همسنگ برآمد
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
