نَفْیِ آن یک چیز و اِثْباتَش رَواست
چون جِهَت شُد مُختلف نِسْبَت دوتاست

ما رَمَیْتَ اِذْ رَمَیْتْ از نِسْبَت است
نَفی و اِثْبات است و هر دو مُثبَت است

آنْ تو اَفْکَندی چو بر دستِ تو بود
تو نه اَفْکَندی که قُوَّت حَقْ نِمود

زورِ آدم‌زاد را حَدّی بُوَد
مُشتِ خاکْ اِشْکَستِ لشکر کِی شود؟

مُشتْ مُشتِ توست و اَفْکَندن زِ ماست
زین دو نِسْبَت نَفی و اِثْباتَش رَواست

یَعْرِفُونَ الْاَنْبیا اَضْدادُهُم
مِثْلَ ما لا یَشْتَبِه اَوْلادُهُم

هَمچو فرزندانِ خود دانَندَشان
مُنْکِران با صد دلیل و صد نِشان

لیکْ از رَشک و حَسَد پنهان کُنند
خویشتن را بر نَدانَم می‌زَنند

پس چو یَعْرِف گفت چون جایِ دِگَر
گفت لایَعْرِفُهُمْ غَیْری فَذَر

اِنَّهُمْ تَحْتَ قِبابی کامِنون
جُز که یَزدانْشان نداند ز آزمون

هم به نِسْبَت گیر این مَفْتوح را
که بِدانیّ و ندانی نوح را

«مولوی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir