هوش مصنوعی: این شعر عرفانی از مولانا یا شاعری با سبک مشابه است که به موضوعاتی مانند رهایی از دنیای مادی، عشق الهی، پاکسازی دل از تعلقات دنیوی و رسیدن به حقیقت وجودی می‌پردازد. شاعر از ساقی (نماد پیر یا مرشد) می‌خواهد تا با بخشیدن صفا و رهایی، او را از قید و بندهای دنیوی آزاد کند و به حقیقت برساند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و استفاده از استعاره‌های پیچیده در این شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، درک کامل این متن نیاز به آشنایی با ادبیات عرفانی و اصطلاحات خاص آن دارد.

شمارهٔ ۳

بیاور ساقی آنجا صفا را
دمی از ما رهایی بخشی ما را

خدا را گر توانی کرد کاری
بکن کاری بکن کاری خدارا

چو چشم خویشتن سرمست
گردان دل و عقل و روان و دیدها را

جهان پر قلب و پر قلاب کرده
بیا بر قلب ها زن کیمیا را

توانی ساختن از ما شمایی
اگر میلی بود ما و شما را

گدا سلطان شود گر زانکه روزی
نشاند بر سریر خود گدارا

نگار اول پر از نقش و نگار است
ببر نقش و نگار از دل نگارا

بیا از نقش گیتی پاک گردان
میان آینه ی گیتی نما را

چو از نقش جهانش پاک کردی
بنقش روی خود رویش بیارا

برابر آسمان دل چو خورشید
ز کوکب پاک کن لوح سمارا

بیا بر مغربی انداز تابی
به نام مهر گردان این سهارا
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.