هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی به ستایش جمال و وصال حبیب (معشوق یا خداوند) می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که دیدن جمال حبیب چنان تأثیری بر دل و جان او گذاشته که دیگر به لذات دنیوی توجهی ندارد. او توصیف می‌کند که چگونه عشق به حبیب تمام وجودش را پر کرده و دیگر جایی برای چیز دیگری باقی نگذاشته است. شاعر همچنین اشاره می‌کند که حبیب را نمی‌توان در دو جهان یافت، اگرچه همه جهان‌ها بازتابی از او هستند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه این شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد.

شمارهٔ ۱۲

چون تافت بر دل من پرتو جمال حبیب
بدید دیده ی جان حسن بر کمال حبیب

چه التفات بلذات کائنات کند
کسی که یافت دمی لذت وصال حبیب

به دام و دانه عالم کجا فرود آید
دلی که گشت گرفتار زلف و خال حبیب

خیال ملک دو عالم نیاورد به خیال
سری که نیست دمی خاای از خیال حبیب

حبیب را نتوان یافت در دو کَون مثال
اگر چه هر دو جهان هست بر مثال حبیب

درون من نه چنان از حبیب مملو شد
که گر حبیب در آید بود مجال حبیب

بدانصفت دل و جان از حبیب پر شده است
که از حبیب ندارم نظر بحال حبیب

چه احتیاج بود دیده را به حسن برون
چو در درون متجلی شود جمال حبیب

ز مشرق دلت چه کرد طلوع
هزار بدر برفت از نظر هلال حبیب
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.