هوش مصنوعی: این متن یک شعر عاشقانه است که در آن شاعر به توصیف زیبایی و جمال معشوق می‌پردازد و او را منشأ همه خوبی‌ها و زیبایی‌ها می‌داند. شاعر از عشق و محبت به معشوق سخن می‌گوید و تأثیرات این عشق را بر زندگی خود بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و ادبی است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و تشبیهات پیچیده ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۱۳

ای کرده متجلی رخت از دیده هر خوب
وی حسن و جمال همه خوبان به تو منسوب

بر صفحه ی رخساره ی هر ماه پری روی
حرفی دو سه از دفتر حسنت شده مکتوب

محبوب ز هر روی به جز روی تو نبود
خود نیست به هر وجد به جز روی تو محبوب

بر عکس رخت چشم زلیخا نگران بود
در آینه ی روی خوش یوسف یعقوب

در شاهد و مشهود تویی ناظر و منظور
در عاشق و معشوق تویی طالب و مطلوب

در میکده ها غیر تو را می نپرستند
آن کس که کند سجده بر سنگ و گل و چوب

جاروب غمت کرد مرا جامه ی دل پاک
وین خانه کنونست به کام دل جاروب

زان زلف پراکنده و زان غمزه فتان
پر گشت جهان سربسر از فتنه و آشوب

محجوب نباشد ز رخت مغربی ای دوست
گر خود به خود است از رخ زیبای تو محجوب
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.