هوش مصنوعی: این متن عرفانی به توصیف ذات الهی و رابطه آن با جهان هستی می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که ذات خداوند فراتر از هر توصیف و درک انسانی است و تمام ذرات جهان بازتابی از مهر و جمال الهی هستند. اسماء و صفات الهی در ذات او محو شده‌اند و جهان هستی (ارضین، عناصر و سماوات) به عنوان آیات الهی ظهور کرده‌اند. متن به وحدت در عین کثرت و کثرت در عین وحدت اشاره دارد و زیبایی و نور ذات الهی را منبع روشنایی جهان می‌داند.
رده سنی: 18+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به دانش و بلوغ فکری دارد. همچنین استفاده از اصطلاحات تخصصی عرفانی ممکن است برای مخاطبان جوانتر نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۱۶

ای روی تو مهر و کَون ذرات
ذات تو برون ز نفی و اثبات

ذرّات کجا رسند در مهر
ذرات کجا و مهر هیهات

اسماء و صفات کَون هر یک
در ذات تو اند محو لذّات

نی اسم و نه نعت بود آنجا
نه رسم و نه شکل و وضع همتات

چون خاست ظهور از مظاهر
اسما و صفات را کمالات

موجود شدند بهر این کار
ارضین و عناصر و سماوات

مسطور معین و مبین
شد برورق وجود آیات

از روی نگار و از قوابل
دیدیم عیان بی محادات

یک معنی و صد هزار صورت
یک صورت و صد هزار مرآت

مصباح رخ تو را نگارا
کَونین زجاجه است مشکوات

مهر تو به مغربی عیان شد
با آنکه عیان از اوست ذرّات
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.