هوش مصنوعی: این شعر عرفانی از مولانا بیانگر عشق و وحدانیت الهی است. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا مانند چهره دلبر، باده شبانه، زلف و خط بتان، و دریای بیکران، به توصیف عشق الهی و وحدت وجود می‌پردازد. او جهان و تمام پدیده‌های آن را موجی از دریای بیکران خود می‌داند و ظهور ولایت را در این زمانه تأکید می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار می‌باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده مانند 'باده شبانه' و 'زلف و خط بتان' ممکن است برای مخاطبان جوان نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۳۷

صفا و روشنی کاندرون خانه ماست
ز عکس چهره آندلبر یگانه ماست

خرد که بیخبر از کاینات افتاده است
خراب جرعه از باده شبانه ماست

ز زلف و خط بتان باش برحذر دایم
که زلف و خال بتان دام راه و دانه ماست

بیک بهانه جهان را پدید آوردیم
جهان بدیده شده از پی بهانه ماست

جهان و هرچه در او هست سربسر موجی
ز جوش و جنبش دریای بیکرانه ماست

خروش و ولوله گفتگوی و جوش جهان
صدا و نغمه و آوازه ترانه ماست

اگر زمان نبوّت گذشت و دور رسل
ولی ظهور ولایت درین زمانه ماست

کلید مخزن اسرار مغربی دارد
چو مدّتی است که او خازن خزانه ماست
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.