هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از رسیدن به معشوق و وصال او سخن می‌گوید. شاعر با توصیف زیبایی‌های معشوق و احساسات خود در لحظه دیدار، به مفاهیمی مانند عشق، فقر عرفانی، ادب و رسیدن به مقصود از طریق صبر و رنج می‌پردازد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارند.

شمارهٔ ۷۲

شاه بتان ماه رخان عرب رسید
با قامت چو نخل و لب چون رطب رسید

لب بر لبم نهاد و روان کرد عاقبت
جانم بلب رسید چو جانم بلب رسید

چون جان تازه یافت لبم از لبان او
ایدل بیا که موسم عیش و طرب رسید

محبوب را نگر که چون عاشق نواز شد
مطلوب را نگر که بگاه طلب رسید

این سلطنت ز فقر و فنا گشت حاصلم
وین ملک نیمروز مرا نیمشب رسید

رنجی نکش که لایق بیقدر و قیمتی است
هر راحتی که آن بکسی بی تعب رسید

بیحرمت و ادب نرسد مرد هیچ جا
هرجا کسی رسید ز راه ادب رسید

بی نسبت و نسب نشده کی رسید بدوست؟!
ایدوست کس بدوست ز راه نسب رسید

برداشت مغربی سبب مغربی ز راه
تا بی سبب بحضرت آن بی سبب رسید
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.