هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از رویایی سخن می‌گوید که در آن موهای پرتاب معشوقه را در دست داشته است. او افسوس می‌خورد که چرا از این خواب بیدار شده است. در ادامه، به توصیف زیبایی‌های معشوقه مانند موهای مشکی و لعل لب‌هایش می‌پردازد و از تأثیرات آن بر دل و جان عاشق سخن می‌گوید. در پایان، شاعر از ترس غرق شدن شترها در اشک‌هایش می‌گوید.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و عاطفی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
شمارهٔ ۴۴
در خواب بکف داشتم این طرۀ پرتاب
ایکاش که بیدار نمیگشتم از ایخواب
آنطرّۀ مشگین تو با سنبل عطشان
وانلعل می آگین تو با غنچۀ سیراب
از سنبل عطشان تو سیراب دل از خون
ور غنچۀ سیراب تو عطشان لب احباب
آبم از سر برگذشت ایساربان محمل بدار
ترسم از اشگم فروماند شتر را پی در آب
ایکاش که بیدار نمیگشتم از ایخواب
آنطرّۀ مشگین تو با سنبل عطشان
وانلعل می آگین تو با غنچۀ سیراب
از سنبل عطشان تو سیراب دل از خون
ور غنچۀ سیراب تو عطشان لب احباب
آبم از سر برگذشت ایساربان محمل بدار
ترسم از اشگم فروماند شتر را پی در آب
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
