چون گرفتند ره کوی شهادت در پیش
زمرۀ خیل اسیران ؟؟ تشویش

هر یکی نعش شهیدی به بر آورد چو جان
کرد با همدم خود شرح پریشانی خویش

زانمیان زینب دلسوخته با ناله و زار
از ستمکاری آن طایفۀ کافر کیش

روی بر پای برادر بنهاد از سر شوق
گفت کی سینۀ مجروح مرا مرهم ریش

بچه عضو تو زنم بوسه نداند چه کند
بر سر سفرۀ سلطان چونشنید درویش

این توئی با من و غوغای رقیبان از پس
وینمنم بی تو گرفته ره صحرا در پیش

تو سفر کردی و در کار دلازاری من
آسمان تیر جفا پاک بپرداخت ز کیش

هجر با صبر من آن کرد که بادی بغبار
خصم با جان من آنکرد که سیلی بحشیش

تو و من بعد نگهداری اینقوم عزیز
من و من بعد پرستاری اینجمع پریش

چارۀ هجر شکیب است و لیکن چه کنم
که بود درد فراق توام از حوصله پیش

«نیر تبریزی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir