هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غزل‌گونه، ستایشی از معشوق و زیبایی‌های اوست. شاعر با توصیف ابرو، لب، مو و چشم‌های معشوق، او را به عنوان سرور خوبان می‌ستاید و از رنج‌های عشق و رقیبان شکایت می‌کند. در پایان، شاعر به معشوق توصیه می‌کند که اگر وفایی در کار نیست، خوش باشد و به عادت‌های گذشته بی‌اعتنایی کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامناسب باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند شکایت از رنج‌های عشق و وفاداری نیاز به درک عمیق‌تری دارند که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.

شمارهٔ ۱۳

ای طاق دو ابروی تو محراب جبینها
خاک سر کوی تو به از خلدبرینها

گفتی که منم سرور و سرحلقه ی خوبان
ای شاه کسی نیست شک و شبهه درینها

از شرم لب لعل تو سرچشمه ی حیوان
اندر ظلمات است نهان زیر زمین ها

با زلف و خط و خال و دو چشم و خم ابرو
حسن تو بر انگیخت بسی فتنه بر این ها

سرها همه شد خاک و تو آشوب جهانی
لطفی کن و بگذر به کرم از سر این ها

تا کی بکشم جور و جفاهای رقیبان
برکش ز میان تیغ و خلاصم کن از اینها

ای شاهدی ار یار ترا عهد و وفا نیست
خوش باش که اینها نبود عادت اینها
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.