هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از عشق شدید و دیوانه‌وار خود سخن می‌گوید که عقل و اندیشه‌اش را از بین برده و او را به سوی جنون می‌کشاند. او از زیبایی معشوق و تأثیر جادویی چشمان و زلف‌هایش بر دلش می‌نالد و احساس می‌کند که اسیر این عشق شده است.
رده سنی:
16+
این متن دارای مضامین عاشقانه‌ی عمیق و پیچیده است که درک آن ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال دشوار باشد. همچنین، مفاهیمی مانند جنون ناشی از عشق و احساسات شدید عاطفی برای نوجوانان بالای 16 سال مناسب‌تر است.
شمارهٔ ۵۷
رخش آتشم در درون می برد
دو زلفش ز عقلم برون می برد
ندانم چه شد عقل و اندیشه را
که عشقم به سوی جنون می برد
دلم را که پر بود از عقل و هوش
دو چشم تواش با فسون می برد
به پابوس تو سرو را آب جوی
به زنجیرها سرنگون می برد
اگر شاهدی برد جان از لبت
ز زنجیر زلف تو چون می برد
دو زلفش ز عقلم برون می برد
ندانم چه شد عقل و اندیشه را
که عشقم به سوی جنون می برد
دلم را که پر بود از عقل و هوش
دو چشم تواش با فسون می برد
به پابوس تو سرو را آب جوی
به زنجیرها سرنگون می برد
اگر شاهدی برد جان از لبت
ز زنجیر زلف تو چون می برد
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
