مهر تو به هر سینه عیان است و عیان نیست
چون عکس در آیینه نهان است و نهان نیست

با خلق جهان چشم سیه‌مست تو گویا است
این طرفه که با جمله زبان است و زبان نیست

فریاد که سررشته آشوب دو عالم
پیوسته در آن موی میان است و میان نیست

درد غم عشق تو رسیده است به صد جان
این جنس بدین نرخ گران است و گران نیست

چون روی تو خورشید مرا در نظر آید
حیرت‌زده‌ام زآنکه نه آن است و نه آن نیست

ابروش کمان است و کمانش نتوان گفت
قربان شوم آن را که کمان است و کمان نیست

تا دیده ز دل خون رود و باز پس آید
آب سر این چشمه روان است و روان نیست

بر هر که زند تیر جفایی به تو بندند
قصاب تو را سینه نشان است و نشان نیست