ما را نماند میل شکر با دهان دوست
وقت سخن چو گشت شکرخا دهان دوست

سودائیان عارض خود را به یک نفس
از روی لطف کرد مدارا دهان دوست

گوئی مفرح از در و یاقوت ساخته است
از بهر دفع علت سودا دهان دوست

پاشد گه تکلم و پوشد گه سکوت
در ثمین و عقد گهر را دهان دوست

چون لاله داغ بر دل یاقوت می نهد
با لعل پر ز لؤلؤ لالا دهان دوست

عمر دوباره کس به تمنا ندید و ما
هر لحظه می کنیم تمنا دهان دوست

آن کو ز اهل ذوق سلیم است کی کند
وصف نبات و ذکر شکر با دهان دوست

گفتیم شعر نازک و شیرین و آبدار
چون شد ردیف شعر تر ما دهان دوست

شکر شود ز شرم حدیث حسین آب
گر شکر لعل یار کند یا دهان دوست