از سادات شهر مذکور و به فضایل حسنه مشهور. به خدمت اهل حال مایل و مسائل طریقت را از ایشان سائل. طالبی مطلوب و سالکی مجذوب. وفاتش در سنهٔ ۱۰۲۰. رباعی ذیل از اوست:

با نالهٔ ما سموم را سودایی است
در آتش ما جحیم را مأوایی است

بر سینهٔ ماست هرکجا کوه غمی است
در دیدهٔ ماست هرکجا دریایی است