هوش مصنوعی:
این متن دربارهٔ یکی از عرفا و اهل سیر و سلوک به نام تقی الدین اوحدی کازرونی است که در بلاد ایران سیاحت می‌کرده و در سال 1017 هجری قمری به قتل رسیده است. همچنین، یک رباعی از او نقل شده که به موضوع گناه، عذاب اخروی و رابطهٔ اعمال انسان با سرنوشت او اشاره دارد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به موضوعاتی مانند گناه، عذاب اخروی و قتل نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
بخش ۱۱۵ - غیری کرمانی
گویند از اهل عرفان و از اتراک کرمان بوده و در بلاد ایران سیاحت و مسافرت می‌نموده. از متأخرین است. تقی الدین اوحدی کازرونی صاحب تذکرهٔ کعبهٔ عرفان نوشته که او را ملاقات نمودم. متتبع احوال عرفا بوده و مسافرت می‌نمود. در سنهٔ ۱۰۱۷ مقتول گردید. این رباعی از ایشان است:
عصیان چو عرق می‌چکد از جامهٔ ما
دوزخ شده عودسوزِ هنگامهٔ ما
صبحِ ازل از ضمیر پاکان برخاست
شام ابد از سیاهی نامهٔ ما
عصیان چو عرق می‌چکد از جامهٔ ما
دوزخ شده عودسوزِ هنگامهٔ ما
صبحِ ازل از ضمیر پاکان برخاست
شام ابد از سیاهی نامهٔ ما
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۱۱۴ - غربتی لاهوری
گوهر بعدی:بخش ۱۱۶ - فرید دهلوی قُدِّسَ سِرُّهُ
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
