و هُوَ شیخ فرید الدین الملقب به شکرگنج. از اکابر اصفیا و اماجد اولیاء. در رهنمایی دین حقه فرید و در توحید و تفرید وحید و جناب شیخ نظام اولیا وی را مرید خود از اعاظم سلسلهٔ علیهٔ چشتیه و ارادت به خواجه قطب الدین بختیار کاکی داشته و خواجهٔ مذکور مرید شیخ معین الدین حسن سجزی بوده و سلسلهٔ ایشان به سلطان العرفا ابراهیم ادهم قدّس سرّه منتهی می‌شود و سلطان مرید حضرت امام همام محمد باقر علیه الصّلوة و السّلام بوده. غرض، از آن جناب است:

هر سحرگه بر درت سر می‌زنم
بر طریق دوستان در می‌زنم

همچو مرغ نیم بسمل پیشِ تو
در میان خاک و خون پر می‌زنم
رباعی

شب نیست که خون دل غمناک نریخت
روزی نه که آبروی من پاک نریخت

یک شربت آب خوش نخوردم هرگز
کان باز ز راه دیده بر خاک نریخت