خلف الصدق شیخ محمدلاهیجی است که صاحب شرح گلشن است. وی به شیخ زادهٔ لاهیجی معروف بوده و چندی خدمت شاه اسماعیل صفوی را نموده. شاه مذکور او را به رسالت نزد محمدخان شیبانی فرستاده. وی در آن مجلس داد فصاحت داده. آخر عزلت گزیده و در سنهٔ ۹۲۷ در شیراز فوت گردید. اشعار خوب دارد. این رباعیات از ایشان است:

گر چشم گشایم به جمال توخوش است
ور دیده ببندم به خیال تو خوش است

هیچ ازتو بجزفراق تو ناخوش نیست
وان نیز به امید وصال تو خوش است

نقش صور جهان فدایی هیچ است
اویی و تویی منی و مایی هیچ است

چون آینهٔ جهان نمایی هیچ است
خود هیچی و هرچه می‌نمایی هیچ است

خلقم اگر آشنای خود می‌خواهند
الحق سپر بلای خود می‌خواهند

خود را ز برای ما نمی‌خواهدکس
ما را همه از برای خود می‌خواهند

عاشق من و دیوانه من و شیدا من
شهره من و افسانه من و رسوا من

کافر من و بت پرست من ترسا من
این‌ها من و صد بار بتر زین‌ها من

«رضاقلی خان هدایت»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir