اسمش میرزا محمود. گویند مؤمنی خوش اعتقادو فرزانه نهاد بودو در سنهٔ ۱۱۰۰ رحلت نمود. غرض، مردی جلیل و این رباعی بر حالش دلیل است:

از چهرهٔ عاشقانه‌ام زر بارد
وز چشم ترم همیشه آذر بارد

در آتش عق تو چنان سوخته‌ام
کز ابر سرشکِ من سمندر بارد