هوش مصنوعی:
این متن به شخصی اشاره دارد که نسبش به سلطان سنجر سلجوقی می‌رسد و از فضلا، حکما و عرفا بوده است. او در رباعی‌ای خود به این نسب افتخار می‌کند و همچنین به صفات نیکوی مانند خوی خوش، تسلیم و رضا اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که محرومیت از این صفات، داغ بزرگی است.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم تاریخی و عرفانی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین استفاده از واژگان ادبی و رباعی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات فارسی دارد.
بخش ۹۰ - معین جامی
نسبش به سلطان سنجر سلجوقی می‌رسد. از فضلاء و حکماء و عرفا بوده. خود می‌گوید:
گر نسبتم به سنجر و سلجوق می‌کنند
هستم شهی که خواجه و مخدوم سنجرم
رباعی
خوی خوش تو بهشت و باغ تو بس است
تسلیم و رضا چشم و چراغ تو بس است
ور زانکه نعوذباللّه این وصف تو نیست
محرومی ازین صفات داغ تو بس است
گر نسبتم به سنجر و سلجوق می‌کنند
هستم شهی که خواجه و مخدوم سنجرم
رباعی
خوی خوش تو بهشت و باغ تو بس است
تسلیم و رضا چشم و چراغ تو بس است
ور زانکه نعوذباللّه این وصف تو نیست
محرومی ازین صفات داغ تو بس است
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۸۹ - مجدالدّین طالبه
گوهر بعدی:بخش ۹۱ - محمّد نسوی عَلَیهِ الرّحمة
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
