هوش مصنوعی:
متن دربارهٔ زندگی محمد مهدی بن محمد شفیع است که نسبش به شیخ محمود شبستری می‌رسد. او از شاگردان میرزا محمد تقی کرمانی بود و اجازهٔ ارشاد را از میرزا محمد حسین (رونق علی‌شاه) گرفت. گفته می‌شود جذبه‌اش بر سلوکش غلبه داشت. به دستور سلطان به تهران تبعید شد و پس از یک هفته درگذشت و در امامزاده ناصرالدین دفن شد. همچنین رباعی‌ای از او نقل شده است.
رده سنی:
16+
متن شامل مفاهیم عرفانی و تاریخی است که ممکن است برای سنین پایین قابل درک نباشد. همچنین اشاره به تبعید و مرگ ممکن است برای کودکان مناسب نباشد.
بخش ۵۴ - معطّر کرمانی علیه الرحمه
و هُوَ مولانا محمد مهدی بن محمد شفیع. نسبتش به شیخ محمود شبستری پیوسته. أباً عن جد از ارباب قلم بوده‌اند. خود از تلامذهٔ جناب زبدة العارفین میرزا محمد تقی کرمانی است. بالاخره اجازه از میرزا محمد حسین ملقب به رونق علی شاه گرفته در خدمت جناب میرزای مذکور به اعلی مدارج فقر و فناء ترقی فرموده. گویند جذبهٔ وی بر سلوک غلبه داشته. غرض، آخرالامر به حکم سلطانی وی را از کرمان به دارالخلافه بردند و اهل عناد سعایت کردند تا مورد قهر سلطانی شده بعد از هفته‌ای فوت و در امامزاده ناصرالدین مدفون شد. فی شهور سنهٔ ۱۲۱۷. این رباعی از اوست:
زنهار دلا به دهر مایل نشوی
وز حق نشوی نفور و باطل نشوی
در عالم بی وفا که خوابست و خیال
یک لحظه ز ذکر دوست غافل نشوی
زنهار دلا به دهر مایل نشوی
وز حق نشوی نفور و باطل نشوی
در عالم بی وفا که خوابست و خیال
یک لحظه ز ذکر دوست غافل نشوی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۵۳ - محجوب ترشیزی
گوهر بعدی:بخش ۵۵ - مجمر اصفهانی رَحْمَةُ اللّهِ عَلَیه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
