بگریز به هنگام که هنگام گریزست
رو در پی جان باش که جان سخت عزیزست

جان است نه آن است که آسانش توان داد
بشناس که آسان چه و دشوار چه چیزست

آن آهوی رم دیده که در یک شب و یک روز
از رود ز کم آمده تا دیزج و دیزست

از رود ارس بگذر و بشتاب که اینک
روس است که دنبال تو برداشته ایزست

سختم عجب آید که ترا با صدو ده توپ
رکضت به ستیز آمد و نهضت به سه تیزست

بالله سپاهی که تواش پیش رو آئی
اسباب گریز است نه اصحاب ستیزست

نه دشمن روس است و نه در جنگ و جهاد ست
بل تازه عروس است و پی جمع جهیزست

ای خائن نان و نمک شاه و ولی عهد
حق نمک شاه و ولی عهد گریزست!

پر گرد و غبار از چه شود حیف بود حیف
آن سنبل مشکین که به گل غالیه بیزست

حاشا که توان آهن و پولاد بریدن
با دشنه مومین که نه تندست و نه تیزست

آن صلح به هم برزن و از جنگ به در زن
نه مرد نبردست زنی قحبه و هیزست

گوید که غلام در شاهنشهم اما
بالله نه غلام است اگر هست کنیزست

آن پر خور کم دو که به یک حمله ببلعد
هریا بس و رطبی که به هر سفره و میزست

بار و بنه را ریخته وز معرکه بگریخت
آن ظلم ببر بین که چه با عجز بریزست

برگشته به صد خواری و بی عاری و اینک
باز از پی اخذ طمع دانک و قفیزست

چون آن بچه کش... بدرد لوطی و فی الحال
باز از پی طعم و مزه جوز و مویزست

در عز و غنا بین که به الف و به کرور است
در قدر و بها بین که نه فلس و نه پشیزست

آخر به من ای قوم بگوئید کز این مرد
چیزی که ولی عهد پسندیده چه چیزست؟

نه فارس میدان و نه گردونه سوارست
نه صاحب ادراک و نه عقل و نه تمیزست