جلایر: رو دعا کن ختم عرض است
دعای اوست چون بر جمله فرض است

خداوندا وجودش را مسلم،
بداری از همه آفات عالم

همیشه کامیاب و کامران باد
بقای عمر و جاهش جاودان باد

حسودش را به خواری مبتلا کن
همیشه حامل رنج و بلا کن

ثنا خوان بر ولی عهد شهنشاه
نخست او لایق تاج آمد و گاه

بیا در ره گذار او بگردان
سزاوارست جان سازیش قربان

بود عباس شه با فر و فرهنگ
که میل او کند بر هر چه آهنگ

اگر نابود گردد بود گردد
عدم گر باشد او، موجود گردد

ز مهر اوست خارا مهر رخشان
زقهرش سوزد این جاتا بدخشان

برجودش بود، یم قطره نم
بر حلمش جبال از خردلی کم

ز تیغ آب دارش ملک معمور
کمین از چاکرش خافان فغفور

بکن عرضی که از دل غم زداید
نشاط آرد ، مسرت ها فزاید

تو چیزی نظم کن ناگفته باشد
دری آور که او ناسفته باشد

حقیقت گر دلی نشنیده باشد
پسندد هر که اهل دیده باشد

جلایر: هر چه بینی یا نگاری
بگو حالش که ماند روزگاری

بود بهجت فزا و هم طرب خیز
چو زلف دل بران باشد دلاویز

اگر هم شعر جنسش از دروغ است
چراغ کذب دائم بی فروغ است

چو میل شاه باشد بر حکایت
به ذوق و شوق کن عرض روایت

خدا سازد که مقبول شه آید
بدین غم خانه تارت سرمه آید

«قائم مقام فراهانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir