از حجاب نفس ظلمانی برآی
تا شوی شایسته ی قرب خدای

آفتاب از آسمان پیدا نمود
چشم نابینا نمی بیند چه سود

ای که چشمت را به معنی نور نیست
نزد حق شو حق ز بنده دورنیست

ای به ما از ما به ما نزدیکتر
داند آنکس کو ز خود دارد خبر

تا ز قرب و بعد برناری نفس
زانکه این علت همه خار است و بس

این همه مغز است اینجا پوست نی
دوست را پروای نام دوست نی

نور حق پیداست لکن جیب تست
دیده ی حق بین بباید از نخست

قرب حق دوری تست از بود خویش
بی زیان خود نیابی سود خویش

«حسینی غوری هروی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir