هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از حافظ، به موضوعاتی مانند عشق، رنج، طلب، و رسیدن به مراد می‌پردازد. شاعر از تجربیات عاشقانه، دردها، و تلاش‌های خود سخن می‌گوید و به مفاهیمی مانند صبر، عشق الهی، و جدایی از دنیای مادی اشاره دارد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه این شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات فلسفی و تمثیل‌های به‌کار رفته نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارند.

غزل شمارهٔ ۱۰

تا یافتم رسایی دست کشیده را
آورده ام به چنگ مراد رمیده را

عریان تنی خوشست ولی ذوق دیگرست
جیب دریده دامن در خون کشیده را

کاری اگر ز صورت بی معنی آمدی
می بود دلبری خم زلف بریده را

خاری اگر به پای طلب ناخلیده ماند
از سر مگیر راه به پایان رسیده را

منکر شدن ز صحبت پنهان چه فایده
نتوان نهفت خون، لب لعل گزیده را

آنجا که شمع روی تو افروخت باغبان
دامن زند چراغ گل نو دمیده را

جایی که کار دانه کند قطره ی شراب
آرد به دام طبع ز عالم رمیده را

در گردن هزار تمنا فکنده ای
ای شیخ شهر دست ز دنیا کشیده را

اشک سبک عنان به رفیقان نایستاد
در ره به جا گذاشته رنگ پریده را

این بخت بی تصرف ما رام خود نکرد
یک ره کلیم دلبر عاشق ندیده را
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.