پیچیده تر ز طره ی او دود آه ماست
برگشته تر از آن مژه بخت سیاه ماست

در راه او به خون خود از بس که تشنه ایم
هرکس که چاه می کند او خضر راه ماست

ما را چو کاه تکیه به دیوار خلق نیست
خاکیم و بردباری پشت و پناه ماست

یک کس به سوی مقصد خود ره نمی برد
دنیا زبس که تیره ز بخت سیاه ماست

ما را چو سوختی تو هم افزوده می شوی
ای شعله سرکشیت ز مشت گیاه ماست

کوتاه می شود همه شمعی ز سوختن
شمعی که سر به عرش رسانیده آه ماست

تا دیده ای به گلشن رخسار او کلیم
همچون نسیم نکهت گل با نگاه ماست

«کلیم کاشانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir