هوش مصنوعی: متن بالا بر اهمیت قناعت و رضایت به قسمت تأکید دارد و بیان می‌کند که اگر انسان قانع باشد، تفاوتی بین کم و زیاد دنیا نمی‌بیند. همچنین، حرص و طمع را عامل نارضایتی دانسته و بینش صحیح را در برابر کج‌نگری قرار می‌دهد. شاعر به این نکته اشاره می‌کند که ناامیدی می‌تواند باعث آرامش شود و غم و شادی در نهایت یکسان هستند. در پایان، متن بر بی‌تفاوتی به عزت و خواری دنیوی و یکسان‌دیدن جایگاه‌های ظاهری تأکید دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم انتزاعی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۷۷

گر بقسمت قانعی بیش و کم دنیا یکیست
تشنه چون یک جرعه خواهد کوزه و دریا یکیست

حرص گر دهقان نباشد کشت را شبنم بسست
خوشه و خرمن به پیش چشم استغنا یکیست

کج نظر سود و زیان را امتیازی داده است
هر چه را احول دو می بیند بر بینا یکیست

ناامیدی دستگاه عیش می سازد فراخ
گر ببندی دیده کنج خانه و صحرا یکیست

غم نه پیوندی بدل دارد کزو بتوان برید
گر باصل کار بینی شیشه و خارا یکیست

ما که از افتادگی فیروز جنگ افتاده ایم
از که اندیشیم چون فتح و شکست ما یکیست

عزت و خواری که پشت و روی کار عالمست
نزد رندی کو ندارد کار با دنیا یکیست

در قفس بالا و پائینی نمی باشد کلیم
آستان و مسند دنیا بر دانا یکیست
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.