هوش مصنوعی: این شعر از کلیم کاشانی بیانگر احساسات عمیق شاعر درباره غم، عشق، ناکامی و تقدیر است. او از دردها و رنج‌های خود می‌گوید و به شرایط سخت زندگی اشاره می‌کند. همچنین، شاعر از عشق به عنوان نیرویی غمخوار یاد می‌کند و از ناکامی‌های خود در زندگی شکایت دارد. در نهایت، او به تقدیر و بخت بد خود اشاره می‌کند و بیان می‌کند که حتی در تاریکی‌ها، عشق او را حمایت می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق عرفانی و احساسی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب است. همچنین، برخی از مفاهیم مانند ناکامی، غم و تقدیر ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال سنگین باشد.

غزل شمارهٔ ۸۷

محتسب بر حذر از مستی سرشار منست
سنگ بگریزد از آن شیشه که دربار منست

آسمان مشتری جنس هنرها گردید
که دکان سوختنم گرمی بازار منست

از دهن غنچه صفت دست اگر بردارم
قفل دیگر ز حیا بر لب اظهار منست

گره گریه بتیغ از گلویم وا نشود
نخل ناکامیم و عقده غم بار منست

نزنم یکنفس خوش که تلافی نکند
بخت بد گرچه بخوابست خبردار منست

گرد از چهره من پاک بسیلی سازد
آنکه در بیکسی عشق تو غمخوار منست

از دل روشنم اسرار دو عالم پیداست
حیف ازین آینه کارایش دیوار منست

دخل بیجا همه جا در سخنم می آید
این مگس لازم شیرینی گفتار منست

شکوه از اختر طالع نتوان کرد کلیم
زینت بخت و گل تارک ادبار منست
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.