آن یار گزین که خشمگین نیست
خوشبوست گلی که آتشین نیست

همچون قلم از سیاه بختی
جز گریه مرا در آستین نیست

مگذر ز قمار بوسه بازی
آنجاست که نقش بد نشین نیست

دل آب ز آهن قفس خورد
دیگر ز بهشت دانه چین نیست

از بسکه دلم ز درد شادست
می سوزم و ناله ام حزین نیست

دردسری از خمار دارد
با زاهد اگر چه درد دین نیست

در عالم خاک پای مگذار
بیخار آنجا گل زمین نیست

قدر دونان ز بس بلندست
درد خم باده ته نشین نیست

آن لعل لب و نشان بوسه
این نقش بنام آن نگین نیست

تا چند کلیم شکوه از دل
آتشکده ایست بیش ازین نیست