هوش مصنوعی: این متن شعری است که از مفاهیم عرفانی و اخلاقی سخن می‌گوید. شاعر از ناامیدی، فقر معنوی، و دوری از لذت‌های دنیوی صحبت می‌کند و بر اهمیت آگاهی قلبی و توکل به خدا تأکید دارد. همچنین، از محنت‌های زندگی و بی‌ارزشی برخی امور دنیوی در برابر ارزش‌های الهی یاد می‌شود.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان کم‌سن‌وسال دشوار خواهد بود. همچنین، برخی از مضامین مانند ناامیدی و محنت‌های زندگی ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌تجربه نامفهوم یا ناخوشایند باشد.

غزل شمارهٔ ۱۲۰

بکامی خواهش ما مبتلا نیست
چو ماهی دانه ای در دام ها نیست

بچشم خاکپای دوست حیفست
که کاغذ قدردان توتیا نیست

بدست ما نیفتد دامن عیش
کف شانه سزاوار حنا نیست

دل آگاه می باید، وگرنه
گدا یک لحظه بی نام خدا نیست

بزور گریه خون را آب کردم
بریز اکنون که رنگیش از بها نیست

درین محنت سرای تنگ عرصه
از آن ننشست نقش ما، که جائیست

خریدار گران جانی ما هست
که آهن نیز بی آهن ربا نیست

سر کاهیده ام از بار سودا
چو موی کاسه از زانو جدا نیست

شب آدینه گر مهتاب باشد
کلیم از می گذشتن کار ما نیست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.