۱۹۴ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۴۵۵

همه پاکان بحر و بر دیدم
چه تری ها زخشک وتر دیدم

نیک و بد در زمانه ما نیست
هر چه دیدم ز بد بتر دیدم

سوختن در فراق او این بود
پختگی ها کزین سفر دیدم

می رمم همچو سگ گزیده زآب
بسکه طوفان ز چشم تر دیدم

سرمه را دیده ام بآب دهد
دود آتشگه جگر دیدم

عقل را در سرم بچرخ آورد
پیچ و تابی کز آن کمر دیدم

می روم رو شکفته تا دم تیغ
چین پیشانی سپر دیدم

باطنش همچو پشت آینه بود
ظاهر هر که صاف تر دیدم

شیشه از سنگ آن ندید کلیم
که من از بالش هنر دیدم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۵۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۵۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.