باز عید آمد بغل گیری مینا می کنم
از کجا یاری چو او خون گرم پیدا می کنم

پندگویان کهنه دیوارند و من سیلابشان
منعشان تا چند باید، روبصحرا می کنم

همچو خار پا بجای خود کسی نگذاردم
با چنین طالع اگر در خاطری جا می کنم

خط دمید، اکنون از آن لب کام دل خواهم گرفت
شام چون شد روزه امید را وا می کنم

بسکه بر هم خورده ام سررشته را گم کرده ام
خاطر جمع از سر زلفت تمنا می کنم

بر سر خوان بلا تنهانخوردم رزق خود
یک برش زخم ترا قسمت بر اعضا می کنم

شیشه و ساغر کلیم از وضع من آزرده اند
این نه میخواریست قبض روح مینا می کنم