خاک نشینی است سلیمانیم
دست بود افسر سلطانیم

هست چهل سال که میپوشمش
کهنه نشد جامه عریانیم

جوش سرشکم بمقام وداع
جمعم و سرگرم پریشانیم

نسخه گرفتست نظام جهان
از نسق بیسر و سامانیم

خاک تواضع ز ازل ریخته
دست قضا بر خط پیشانیم

روی نیاز از همه سو تافتم
قبله نفهمیده مسلمانیم

بخت ز آغوش من انگیخته
همچو صدف باعث ویرانیم

در دهن از روزه حرمان من
نیست جز انگشت پشیمانیم

من ز سواد سخنم چون کلیم
نه همدانی و نه کاشانیم