هر دم از خویشتن آهنگ رمیدن داری
نه همین زاهل وفا میل بریدن داری

ناله انگشت بلب می زندم هر ساعت
شکوه ای سر کنم ار تاب شنیدن داری

آتشی از نگه گرم نگاهی باید
از جگر گر سر خونابه کشیدن داری

هر سر موی ترا جلوه ناز دگر است
نگهی سوی خود انداز که دیدن داری

دگر آزادی کونین تمنا نکنم
گر بدانم که سر بنده خریدن داری

عزلتت گوشزد روح امین گشت کلیم
بس بود گر سر تحسین طلبیدن داری