هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غزل‌گونه، به بیان احساسات شاعر نسبت به معشوق و دردهای عشق می‌پردازد. شاعر از زلف یار، عهدشکنی دلبران، امیدهای بی‌ثمر، و رنج‌های عشق سخن می‌گوید. همچنین، از طعنه‌های رقیب، آرزوهای بربادرفته، و غم‌های بی‌پایان یاد می‌کند. در نهایت، شاعر با وجود تمام رنج‌ها، عشق خود را پابرجا می‌داند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مضامین عاشقانه پیچیده و احساسات عمیق است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند عهدشکنی، رنج عشق، و طعنه‌های رقیب نیاز به بلوغ عاطفی دارد.

شمارهٔ ۲۷

ایدل مده ببند سر زلف یار دست
مارست زلف یار مبر سوی مار دست

بر عهد دلبران نتوان استوار بود
ایدل بعهدشان ندهی زینهار دست

دارم بدست بوس وی امیدها و لیک
بی زر نمیدهد بت سیمین عذار دست

در نرد دلبری رخ او مهر و ماه را
ده خصل طرح داده و بر ده هزار دست

در آرزوی آنکه ز گلزار عارضش
چینم گلی گرفت مرا خار خار دست

گر عاشقی حذر مکن از طعنه رقیب
بی گل نشیند آنکه بپوشد ز خار دست

مائیم در هوای سهی سرو قامتت
بر سر زنان همیشه بسان چنار دست

در تاب آفتاب غم از پا در آمدم
ایسرو سایه ور ز سرم بر مدار دست

جان در میان بحر غم افتاد و باک نیست
گر خواهدم رسید بلب یا کنار دست

برد است در هوای گلستان عارضت
چشمم بگاه گریه ز ابر بهار دست

از خون دل نگار کنم چشم خویش را
باشد که گیرد ابن یمین را نگار دست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.