هوش مصنوعی: این شعر از ابن‌یمین، شاعر فارسی‌زبان، بیانگر درد فراق و عشق نافرجام است. شاعر از دوری معشوق و تأثیرات روحی و عاطفی این جدایی بر خود می‌گوید. او از دست دادن عقل و دل در راه عشق، ناتوانی در کنترل احساسات، و بی‌قراری ناشی از این دوری را توصیف می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاطفی عمیق و پیچیده‌ای مانند عشق نافرجام و فراق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک یا مناسب نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات شعری کلاسیک نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۲۹

بیتو ایجان و جهان کار من از دست برفت
دل شیدا ز برم تا بتو پیوست برفت

عقلم آمد که بصبرم کند ارشاد و لیک
چون مرا دید چنین شیفته ننشست برفت

سنبل زلف تو چون سلسله جنباند ز دور
بیخود از جا دل سودا زده برجست برفت

دل اسیر خم ابروی کمان پیکر تست
چاره ئی نیست کنون تیر چو از دست برفت

تا تو رفتی رمقی در تن من داشت مقام
او هم اندر عقبت بار سفر بست برفت

گفتم از عشق تو بی خویشتنم گفت بلی
هر که هشیار در آمد بر ما مست برفت

دسترس داشت بدان طرفه نگار ابن یمین
چشم بد تا که رسانید کش از دست برفت
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.