زهی من وفای تو نا دیده هیچ
بغیر از جفای تو نشنیده هیچ

مرا دست هجرانت خاری نهاد
گل دلگشای تو ناچیده هیچ

ز مهرت تنم گشت همچون هلال
مه دلربای تو نادیده هیچ

تو خورشید حسنی و من ذره وار
برون از هوای تو نگزیده هیچ

نکردست ابن یمین سرمه ئی
به از خاک پای تو در دیده هیچ