هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غنایی، با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های ظریف، به توصیف معشوق و احساسات شاعر نسبت به او می‌پردازد. شاعر از عناصری مانند زلف معشوق، قامت او، لب شیرینش و بوی خوش او برای بیان عشق و اشتیاق خود استفاده می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه و استفاده از استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، برخی از تصاویر و مفاهیم به بلوغ فکری و عاطفی نیاز دارند.

شمارهٔ ۱۰۱

بوئی که ز چین سر زلفت بمن آید
خوشتر ز دم نافه مشک ختن آید

جز قامت رعنای تو بالا ننماید
سروی که ازو بوی گل و یاسمن آید

میگون لب شیرین تو چون در نظرآرم
در دیده غمدیده عقیق یمن آید

با کوثر اگر وصف لب لعل تو گویم
آبش ز خوشی سخنم در دهن آید

در تاب و سرافکنده بود سرو چو نرگس
گر قد چو شمشاد تو سوی چمن آید

آمد بلب از چاه زنخدان تو جانم
گر در کفش از زلف تو مشکین رسن آید

بر آتش اندوه دلم آب فشاند
بادی که ز خاک سر کویت بمن آید

آمد بدل ابن یمین دوش خیالت
چون یوسف مصری که به بیت الحزن آید
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.