هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه به توصیف زیبایی‌های معشوق و احساسات شاعر نسبت به او می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر طبیعی مانند بهار، سرو، جویبار، یاقوت و ماه، زیبایی‌های معشوق را ستایش می‌کند و عشق خود را به او بیان می‌نماید.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و استفاده از استعاره‌های ادبی است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال نیاز به توضیح داشته باشد. همچنین، درک کامل زیبایی‌های شعر نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۱۰۹

جز رخ یار من بهار که دید
چون قدش سرو جویبار که دید

چشمه آب خضر جز دهنش
معدن در شاهوار که دید

طرب افزای تر ز یاقوتش
باده لعل خوشگوار که دید

غیر دردانه بر بناگوشش
ماهرا زهره گوشوار که دید

شاخ سنبل بلطف طره او
کشته بر چین لاله زار که دید

چون من از عاشقانش گرم روی
گر چه هستند صد هزار که دید

دستش از پا فکند ابن یمین
دست کس را چنین نگار که دید
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.