عاشق اول ز سر جان و جهان برخیزد
آنگه اندر پی آن راحت جان برخیزد

جان و جانان نشود هر دو میسر با هم
هر که این می طلبد از سر آن برخیزد

در ره عشق کسی گرم روی داند کرد
که به اول قدم از هر دو جهان برخیزد

مرد سودا نبود بر سر بازار غمش
جز کسی کو ز سر سود و زیان برخیزد

زرفشانی چه بود در نظر سیم بران
مرد باید ز سر نقد روان برخیزد

دایم از بیم دلم بید صفت می لرزد
که مباد از برم آن سرو روان برخیزد

دارد آن رشک پری خاصیت حور بهشت
گر نشیند بر او، پیر، جوان برخیزد

غمزه و ابروی تو تیر و کمان ستم است
آه از آن لحظه که تیرش ز کمان برخیزد

در میان من و او ابن یمین است حجاب
خرم آن روز که این هم ز میان برخیزد

«ابن یمین فَرومَدی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir