۱۸۴ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۵۰

یک قدح می دوبدره زر ارزد
بزر مغربی خور ارزد

رنگ صباغ اگر بسیم خرند
صبغه الله نیز زر ارزد

طایر روح را بساز از راح
پر و بالی که بال و پر ارزد

باده نوش از کف پریروئی
که بصد جانش یکنظر ارزد

آنکه بوسی ز پسته تنگش
به ز خروارها شکر ارزد

و آنکه آبحیات با لب او
کمتر از خاک رهگذر ارزد

بذله گوئی که گفتمش بوسی
از عقیقت بصد گهر ارزد

گفت بوسی و جان ابن یمین
گفتم ایا بدینقدر ارزد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.