هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه و غزل‌گونه، زیبایی معشوق و تأثیر عمیق عشق بر شاعر را توصیف می‌کند. شاعر از زیبایی‌های معشوق مانند قد بلند، دهان، مو و خال او سخن می‌گوید و بیان می‌کند که عشق چگونه عقل و خرد را از او گرفته است. همچنین، شاعر به مقاومت در برابر مشکلات و دشمنان اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که عشق معشوق او را در این راه یاری می‌کند.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار باشد.
شمارهٔ ۱۵۵
ای برده نرد حسن ز خوبان روزگار
قدت براستی چو سهی سرو روزگار
الحق بسان نقش زیاد آن دهان تو
موهوم نقطه ایست به پنهان نه آشکار
داریم دل بدست خط و زلف و خال تو
از دست هر سه تا چه کشد این دل فکار
باده هزار دشمن اگر دوست با منست
دارم مصاف و روی نپیچم ز کار زار
عشقت چو در سراچه دل خانه گیر شد
زین پس برون شود خرد از وی باضطرار
گر سرو بیش قد تو سر میکشد مرنج
عقل طویل را نبود هیچ اعنبار
منصوبه هوای تو ابن یمین چو باخت
در ششدر غمت دلش افتاد مهره وار
قدت براستی چو سهی سرو روزگار
الحق بسان نقش زیاد آن دهان تو
موهوم نقطه ایست به پنهان نه آشکار
داریم دل بدست خط و زلف و خال تو
از دست هر سه تا چه کشد این دل فکار
باده هزار دشمن اگر دوست با منست
دارم مصاف و روی نپیچم ز کار زار
عشقت چو در سراچه دل خانه گیر شد
زین پس برون شود خرد از وی باضطرار
گر سرو بیش قد تو سر میکشد مرنج
عقل طویل را نبود هیچ اعنبار
منصوبه هوای تو ابن یمین چو باخت
در ششدر غمت دلش افتاد مهره وار
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
