هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی، به زیبایی‌های معشوق و احساسات شاعر نسبت به او می‌پردازد. شاعر از ابروی خمیده معشوق به عنوان قبله نیازمندان یاد می‌کند و عشق خود را به او بیان می‌دارد. همچنین، از زلف پیچیده معشوق به عنوان زنجیر یاد می‌کند و آرزوی وصال او را دارد. شعر پر از استعاره‌ها و تشبیه‌های زیبا است که احساسات عمیق شاعر را نشان می‌دهد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۱۶۹

ای خم ابروی تو قبله اصحاب نیاز
جز ترا می نبرند اهل دل از صدق نماز

عشق و خوبی بمن و تست سزا کز من و تو
نوشد از عهد کهن قصه محمود و ایاز

مه ز بس حسرت حسنت بمنازل نرسد
بر رخش گر نبود عکس رخت خط جواز

زلف خم در خم زنجیر وشت دانی چیست
حلقه شهپر بط در شکن چنگل باز

با تو بنشینم و زلفت ز بس آشفته دلی
پیش خلقان جهان قصه من گوید باز

کی بزنجیر سر زلف توأم دست رسد
عمر بس کوته و این آرزوی سخت دراز

بامیدیکه بیابم ز تو پروانه وصل
تنم از آتش دل شمع صفت یافت گداز

گر در آئی بسلامی ز در ابن یمین
در فردوس برویش شود از لطف تو باز
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.