هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی‌های طبیعت، به ویژه گل، و ارتباط آن با عشق و زیبایی‌های معنوی می‌پردازد. شاعر از گل به عنوان نماد زیبایی و عشق یاد می‌کند و ارتباط عمیق بین عاشق و معشوق را با تصاویر طبیعی مانند گل و خار مقایسه می‌کند. همچنین، شعر به ستایش پاکی و زیبایی گل و تأثیر آن بر روح و روان انسان اشاره دارد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۱۹۸

گر بصبوحی کنی عزم تماشای گل
بر قدمت سر نهد شاهد رعنای گل

عکس سر زلف تو شاید اگر لاله وار
نیل صبوحی کشد بر رخ زیبای گل

وصف رخت پیش گل بلبل سرمست گفت
سرخ بر آمد ز شرم روی دلارای گل

عشق تو و غیر تو چون گل و خار آیدم
خار که باشد که او بر دمد از جای گل

پیش رخت گل بسی سجده و تعظیم کرد
هست اثر آن سجود پاکی سیمای گل

گر بچمن بگذری بهر نثارت فلک
پر کند از زر ساو جمله طبقهای گل

سرکشد از خرمی رایت عیشم بماه
طوق من ار باشد از دست تو پروای گل

ابن یمین همچو گل همنفس خار باد
بیتو اگر باشدش میل تماشای گل
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.