هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه است که در آن شاعر زیبایی‌های معشوق خود را با تشبیهات و استعارات مختلف مانند سمن، سرو، عنبر، شکر، نسترن و غیره توصیف می‌کند. شاعر از رخ زیبا، موهای مشکین، خنده شیرین و دیگر ویژگی‌های معشوق سخن می‌گوید و عشق خود را به او ابراز می‌دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه و استفاده از تشبیهات و استعارات پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، درک عمیق‌تر این شعر نیاز به آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد.

شمارهٔ ۲۲۷

ای رخ زیبای تو رشک سمن
بنده بالای تو سرو چمن

طره مشکین تو عنبر فشان
پسته شیرین تو شکر شکن

بر رخ زیبای تو خال سیاه
نقطه عنبر زده بر نسترن

طیره شد از گیسو و بالای تو
طره شمشاد و قد نارون

خنده شیرین تو گر نیستی
کس بچه داند که تو داری دهن

جز خط و رخسار تو هرگز که دید
نافه چین هاله مشک ختن

در تن سیمین تو سنگیست دل
ای بت سنگین دل سیمین بدن

تا دل شوریده ابن یمین
در خم زلفین تو دارد وطن

عاشق رخسار تو گشت آنچنانک
نیستش از عشق تو پروای تن
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.