۱۴۹ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۲۷

ای رخ زیبای تو رشک سمن
بنده بالای تو سرو چمن

طره مشکین تو عنبر فشان
پسته شیرین تو شکر شکن

بر رخ زیبای تو خال سیاه
نقطه عنبر زده بر نسترن

طیره شد از گیسو و بالای تو
طره شمشاد و قد نارون

خنده شیرین تو گر نیستی
کس بچه داند که تو داری دهن

جز خط و رخسار تو هرگز که دید
نافه چین هاله مشک ختن

در تن سیمین تو سنگیست دل
ای بت سنگین دل سیمین بدن

تا دل شوریده ابن یمین
در خم زلفین تو دارد وطن

عاشق رخسار تو گشت آنچنانک
نیستش از عشق تو پروای تن
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.