هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از درد عشق و فراق معشوقه‌اش سیمین‌تن می‌گوید. او احساس می‌کند که حتی کوچک‌ترین چیزها مانند مژه‌هایش نیز به خاری در چشمش تبدیل شده‌اند. شاعر از طالع بد خود می‌نالد که در میان گل‌ها خاری یافته است. او از مهربانی‌های معشوقه و تأثیر عشق او بر خود سخن می‌گوید و بیان می‌کند که دلش از فراق او سنگین شده است. در نهایت، شاعر امیدوار است که با گرمای عشقش، دل سخت معشوقه نرم شود.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۲۷۹

آنچه با من میکند از دوستی سیمین تنی
دشمنم نپسندد آنحالت بجای چون منی

هر مژه در چشم من خاریست بی برگ گلش
طالع من بین که خاری یافتم در گلشنی

داردش در خرمن مه خوشه پروین نظام
خوشه ئی از من همی دارد دریغ از خرمنی

گر شبی بر بام او آیم ز مهر روی او
هر زمان ماهی فروزان آید از هر روزنی

سنگ بر دل میزنم از فرقت آن سیمتن
هیچکس دیدست از آن سنگین دلی سیمین تنی

زین دم گرمم که بر وی میدمم از سوز دل
نرم گردد آن دل سخت ار چه باشد آهنی

از دل ابن یمین گر مرد و زن آگه شدی
گشت بر ابن یمین دلسوز هر مرد و زنی
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۷۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۸۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.