هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از ابن یمین، به زیبایی به توصیف شراب، عشق و مستی می‌پردازد. شاعر از معشوق، می‌نوشی و لحظات شاد و بی‌خبری سخن می‌گوید و از توبه شکستن و دوری از نصیحت دیگران یاد می‌کند. همچنین، اشاراتی به طبیعت و عناصر آن مانند لاله و باران دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و عرفانی همراه با اشاره به مصرف شراب و مستی است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال نامناسب باشد. همچنین، برخی از مفاهیم عمیق عرفانی ممکن است برای کودکان و نوجوانان قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۲۸۰

ایماه دل افروز بگردان قدح می
چون ماه فلک دم مزن از دور پیاپی

گر با تو کسی گفت که من توبه شکستم
مشنو صنما توبه کجا کرده و که کی

ما و می و رودی و سرودی ز گه شام
تا نعره زند مؤذن شبخیز که یا حی

گر پر خردی دم زند از وعظ و نصیحت
مستان خرابش بجهانیم به هی هی

در وقت بهار ار چه بود لاله مطرا
از قطره باران چو گل روی تو از خوی

بی روی توأم میل چمن نیست که مجنون
بر عارض لیلی بود آشفته نه بر حی

یکبار ببر در کش و بنواز چو چنگم
تا کی دهدم دم لب شیرین تو چون نی

هر دل که بر و ناوک چشم تو گذر کرد
پیدا نبود زخمش و خونها چکد از وی

هر چند دل گم شده را ابن یمین جست
بیرون نشد از چین سر زلف توأش پی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۷۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۸۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.