تو آن نئی که ندانی طریق دلداری
ولی چه شود که با ما نمیکنی یاری

بعهد چین سر زلف شام پیکر تو
سیاهروی جهان گشت مشک تا تاری

چنان ز عشق تو مستم که دل نمیخواهد
که هیچگونه رود بر طریق هشیاری

بسان آنلب میگون همیشه ساغر چشم
لبالبست مرا از شراب گلناری

بیاد شادی وصلت که آرزوی دلست
ز دست هجر توان رست اگر تو بگذاری

کمال حسن تو نقصان پذیر می نشود
بقول دشمن اگر دوسترا نیازاری

ز درد ابن یمین هیچکس نمیپرسد
بغیر غم که نماید همیشه دلداری

«ابن یمین فَرومَدی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir