جانا چه کرده ایم که از ما بریده ای
برگوی تا ز غیر محبت چه دیده ای

این شرط دوستی بود آخر تو خود بگوی
کز ما رمیده به غیر آرمیده ای

دل را چو غنچه ای ز تو مستور داشتم
چون باد صبحدم به سر آن رسیده ای

اکنون که دست عشق تو بگرفت جیب جان
دامن چرا ز صحبت جان در کشیده ای

سوزی که هست در دلم از آتش فراق
هرگز ندیده ای و نه از کس شنیده ای

تلخست بی تو عیشم و دانی تو هم یقین
گر هیچ وقت شربت صبری چشیده ای

غایب مرو ز دیده ی ابن یمین از آنک
تو اشک نیستی که روی نور دیده ای