چو رخسار سمن سیما بشویی
نشان هستی از دل ها بشویی

فروزان گردد آتش اندر آبی
گر آن روی جهان آرا بشویی

مشام جان معطر گردد از وی
به می چون لؤلؤی لالا بشویی

شراری کم نبینم ز آتش دل
گر این آتش به صد دریا بشویی

بآب مغفرت جرمی که ما راست
گرت باشد به ما پروا بشویی

چو ما را بی سر و سامان تو کردی
روا داری که دست از ما بشویی

بران ابن یمین از دیده سیلی
بود کین نامه ی سودا بشویی

«ابن یمین فَرومَدی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir